به گزارش مشرق، سید مجتبی امامی عضو هیئت علمی دانشگاه امام صادق(ع) گفت: ما در موضوع توافق‌نامه پاریس در سه سطح، با مشکل جدی مواجه هستیم. در سطح اول، نظریه ها و کج فهمی های علمی پشت موضوع گرمایش زمین و معاهده پاریس است.
وی افزود: آن طور که مشاهده می شود غالب مسئولان، تصمیم گیران و اصحاب رسانه، هنوز موضوع «آلودگی هوا» (Air Pollution) را با تغییر اقلیم (Climate Change) و «گرمایش زمین و گازهای گلخانه ای» شبیه هم ادراک می‌کنند؛ در صورتی که ربط چندانی با هم ندارند. در واقع گرمایش زمین به پدیده‌ای فراتر از جو متعارف زمین اشاره دارد و با هوایی که تنفس می‌کنیم یکی نیست.
عضو هیئت علمی دانشگاه امام صادق(ع) اظهار داشت: موضوع گرمایش زمین مورد مشهور سوء استفاده سیاستگذاران از نظریه های علمی در ادبیات سیاستگذاری جهان است. در دنیا نیز معروف است که برخی کشورها در تلاش هستند که با بهانه قرار دادن مباحث علمی، مطامع شدید اقتصادی و سیاسی را پیگیری کنند.
*قانع شدن زودهنگام مسئولان در خصوص توافق‌نامه پاریس
امامی افزود: بیش از بیست نظریه برای گرمایش زمین وجود دارد که یکی از نظریه‌های متوسط و بسیار مورد مناقشه مبنای معاهده فعلی است. این در حالی است که دانشمندان مبرز بسیاری در جهان با این نظریه مخالف هستند.
وی عنوان کرد: همراهی این کج فهمی عرفی و فقدان مطالعات علمی کافی در کشور موجب قانع شدن زودهنگام بسیاری از مسئولان در مورد این تعهدات شده است.
استاد دانشگاه امام صادق در سطح دوم بحث خود، گفت: اگر از مباحث علمی کوتاه بیاییم و این فرضیه را بپذیریم که تولید دی اکسید کربن زمین را گرم کرده است، بنابراین در ابتدا باید به سراغ کشورهایی برویم که در یکی دو سده گذشته، دی اکسید کربن بیشتری تولید کرده اند و وضعیت جاری، محصول عملکرد آنهاست.
*میزان انتشار دی‌اکسیدکربن آمریکا 9.5 برابر ایران است
عضو هیئت علمی دانشگاه امام صادق(ع) اوج شکل‌گیری و ثمردهی این سازوکار را در کنفرانس پاریس در آذرماه سال 94 دانست و گفت: کشورهای توسعه‌یافته‌ای مانند آمریکا که هم‌اکنون مسئولیت انتشار 24 درصد گازهای گلخانه‌ای جهان را دارند، تلاش کردند تا در چهارچوب این موافقت‌نامه، کشورهای در حال توسعه را در مسئولیت کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای متعهد کنند.
امامی به گزارش رسمی دبیرخانه تغییرات اقلیم سازمان ملل متحد اشاره کرد و گفت: طبق این گزارش، سرانه انتشار دی اکسید کربن در سال 2012 در ایران، 6.96 تن است و در رتبه 41 جهان قرار دارد؛ در حالی که در این سال این مقدار برای رژیم صهیونیستی و ایالات متحده آمریکا به ترتیب برابر 9.27 و 15.16 تن است که رتبه‌های آنها نیز به ترتیب برابر 26 و 13 می‌باشد.
وی با بیان اینکه میزان انتشار دی‌اکسید کربن ناشی از احتراق سوخت آمریکا، نه و نیم برابر ایران است، گفت: ایران با داشتن 1.9 جمعیت جهان، 1.68 انتشار دی اکسید کربن ناشی از احتراق سوخت جهان را به خود اختصاص داده است؛ در حالی که ایالات متحده با داشتن 4.4 درصد از جمعیّت جهان، 16 درصد از این سهم را داراست.
*آمریکا پیمان کیوتو را امضا کرد اما انتشار دی‌اکسید کربن را کاهش نداد
عضو هیئت علمی دانشگاه امام صادق(ع) گفت: وقتی پیمان کیوتو به وجود آمد، آمریکایی‌ها با آنکه از اولین امضا کنندگان این پیمان بودند، اما در نهایت، تنها امضا کننده‌ای شدند که پیمان را مورد تأیید نهایی قرار نداد و اعلام کردند که میزان تولید دی اکسید کربن خود را کاهش نمی‌دهند.
امامی افزود: این در حالی است که ایران، بدون آنکه از امضا کنندگان پیمان باشد، در خرداد ماه 1384 این پروتکل را به تصویب مجلس شورای اسلامی رساند. البته بسیاری از کارشناسان بیان می‌کنند که پیمان کیوتو شکست خورده است.
وی عنوان کرد: کشورهای غربی در سال‌های اخیر فرایندی را راه‌اندازی کردند تا بتوانند حکمرانی جهانی را طراحی کرده و سایر کشورها که به لحاظ تاریخی، نقش چندانی در انتشار گازهای گلخانه‌ای نداشته‌اند، به ظاهر و به صورت داوطلبانه در کاهش این گازها مسئولیت قبول کنند.
*چرا مذاکره‌کنندگان محیط زیست تعهدات اقتصادی می‌دهند؟
استاد دانشگاه امام صادق(ع) سپس به سطح سوم مشکلات معاهده پاریس اشاره کرد و گفت: حالا با فرض آنکه اولاً، ما آن نظریه علمی بسیار خدشه پذیر را قبول کنیم؛ ثانیاً، برای خودمان هم در این مسیر مسئولیت قائل باشیم و این ظلم آشکار نظام استکباری را بپذیریم، پس باید تعهداتی را بپذیریم.
وی ادامه داد: حالا سوال اینجاست که این تعهدات چگونه باید مشخص شوند؟ چراکه بسیاری از کشورها مطالعات بسیار زیاد اقتصادی، امنیتی، صنعتی، تکنولوژیک و اجتماعی انجام داده‌اند تا بتوانند چگونگی، چیستی و میزان تعهدات خود را مشخص کنند به گونه‌ای که کمترین آسیب به توسعه صنعتی، اقتصادی، اجتماعی آنها وارد شود.
امامی افزود: به طور مثال رژیم صهیونیستی، یک تیم کاملا تخصصی متشکل از چندین ارگان دولتی و مجموعه‌های علمی را تنظیم کرده است. آنها در این راستا چندین تحلیل هزینه-فایده انجام داده‌اند و با پیش‌بینی‌های متعدد در حوزه انرژی، جمعیت، اقتصاد، در نهایت میزان تعهد خود را برای حضور در موافقت‌نامه پاریس اعلام کرده‌اند.
وی تاکید کرد: این در حالی است که ما چیزی را در مجلس تصویب کرده‌ایم که حتی دفتر اقتصادی مرکز پژوهش‌های مجلس اطلاعی از آن ندارد و اگرچه این تعهدات اقتصادی است اما مذاکره‌کنندگان کشور ما محیط زیستی بوده‌اند.
*دست‌های پشت پرده در تصویب توافق‌نامه فرانسه
عضو هیئت علمی دانشگاه امام صادق (ع) گفت: این یکی از اشکالات اساسی است که به لوایح و تعهدات توجه نکنیم. این موضوع و نیز امضا کردن‌های بدون مطالعه موجب شده که تعهدات بین‌المللی برای ما آسیب‌پذیر باشد.
امامی به عجله در امضای این معاهده اشاره کرد و اذعان داشت: سازمان ملل برای امضای این معاهده فرصت داده و حتی در مجلس نمایندگان آمریکا و روسیه تاکنون معاهده تصویب نشده است؛ ترامپ نیز عنوان کرده که این معاهده را نمی‌پذیرد؛ اما در کشور ما با سریع ترین شکل ممکن در مجلس تصویب شد.
وی با اشاره به تصویب سریع این توافق‌نامه در مجلس گفت: با وجود تعلل‌هایی که در برخی کشورهای غربی وجود دارد، مشخص نیست که چرا این همه عجله در کشور ما رخ می‌دهد؛ و با وجود آنکه بسیاری از طرح‌ها در مجلس تصویب نمی‌شود و مراحل سخت و پیچیده‌ای دارند، اما سرعت تصویب این توافق‌نامه نشان می‌دهد که دست‌های پشت پرده و لابی‌گری‌هایی وجود دارد.
*تبعات منفی توافق‌نامه پاریس سنگین‌تر از برجام است
استاد دانشگاه امام صادق (ع) در توضیح مطالعات و بررسی های شدید غربی ها در امضا و تدوین چنین معاهداتی، اظهار داشت: آمریکایی ها برای پیش بینی آثار این نوع معاهدات، بخشهای مختلف کشور را بررسی کرده اند. به عنوان مثال، مطالعات وسیعی را بر گاوداری‌ها صورت داده اند. در راستای این تعهدات یکی از مکان‌هایی که با مشکل موجه خواهد شد گاوداری‌ها هستند؛ چراکه گاوها دی‌اکسیدکربن زیادی از خود متصاعد می‌کنند. این در حالی است که ما حتی مطالعه‌ای سراغ نداریم که مشخص کند با امضای این معاهده، چه اتفاقی برای صنعت نفت و گاز کشور خواهد افتاد، چه برسد به گاوداری.
امامی در پایان اظهار داشت: تبعات منفی این معاهده سنگین‌تر از برجام خواهد بود چراکه مواردی همچون میزان توسعه یافتگی کشور، قدرت ما در نظام بین‌الملل و امثال آن را تحت تاثیر قرار داده و میزان تعهداتی که داده‌ایم به نظر بیشتر از برجام خواهد بود.
